Vandaag zie ik vooral cliënten die ik vrij lang in toezicht heb. Een toezicht duurt meestal twee jaar en in die jaren moet de cliënt zijn meldplicht nakomen, gesprekken met mij voeren en aan problemen werken. Ondanks dat deze cliënten al geruime tijd in toezicht zijn, meer dan een jaar, blijft het fragiel. De stappen vooruit zijn klein en het kan nog makkelijk misgaan.

Mijn eerste cliënt van vandaag is veroordeeld voor een winkeldiefstal. Tien jaar geleden overleed haar dochter. Zij en haar man bleven achter, tot elkaar veroordeeld. Daar was de relatie niet tegen bestand en al snel ontstonden er huwelijksproblemen. Haar man verloor zijn bedrijf, raakte aan de drank. Het plegen van winkeldiefstallen was een van de manieren waarop ze aandacht zocht. Ze heeft nog veel verdriet en is ontevreden over haar leven. Ik heb haar doorverwezen naar de GGZ waar ze behandeld wordt. Ik bespreek met haar het dagelijks leven, de problemen die ze daarin tegenkomt en hoe ze die oplost.

Ook mijn tweede cliënt is veroordeeld voor winkeldiefstal. Dat heeft heel andere oorzaken. Ze heeft schulden en staat onder bewind. Ze woont in een bijna volledig leeg huis samen met haar volwassen zoon. Slaapt op de bank, deed al drie jaar de was op de hand. Ze schaamt zich voor haar situatie, wil daarom niet naar de voedselbank en thuis nooit bezoek ontvangen. Via een fonds is het gelukt om een wasmachine te regelen. Nu help ik haar met een aanvraag bij hetzelfde fonds voor koelkast. Ze komt slecht haar afspraken met mij en de bewindvoerder na. Ondanks de dreiging van enkele weken gevangenisstraf die haar boven het hoofd hangt als ze niet komt. Het toezicht zou retour moeten. Maar levert die paar weken gevangenisstraf op? In overleg met justitie wordt besloten dat we doorgaan. Ze moet wel op gesprek komen bij de Officier van Justitie voor een stevig gesprek.

De heer L is veroordeeld voor huiselijk geweld. Hij heeft geen vaste woonruimte en zwerft van het ene adres naar het andere. Met ondersteuning van de gemeente probeert hij een kamer te vinden maar vooralsnog is dat niet gelukt. Hij moet een Agressie Regulatie Training volgen. Omdat hij de Nederlandse taal slecht spreekt kan hij niet aan de groepstraining meedoen. Ik heb mijn collega die de groepstraining geeft bereid gevonden om hem individueel te zien. De eerste training is vandaag en omdat het de eerste keer is ben ik daarbij aanwezig. Er spelen ook veel praktische problemen en ook hier wreekt zich zijn beperkte kennis van de Nederlandse taal. Het is gelukt om hem door te verwijzen naar een maatschappelijk werker die zijn taal spreekt.

Mevrouw B is verslaafd en heeft psychiatrische problemen. Ze heeft een veroordeling voor een geweldsdelict. Haar sociale netwerk bestaat grotendeels uit verslaafden. We onderzoeken of ze ergens vrijwilligerswerk kan doen zodat ze nieuwe contacten opdoet. Onlangs heeft ze in een opwelling van boosheid haar ID-kaart gebroken. Ik zie daar een relatie met hoe het delict tot stand is gekomen. Dus dit voorval is een mooie aanleiding voor een gesprek over haar psychiatrische problemen, haar gedrag en de gevolgen van haar gedrag. Mevrouw heeft ook nog een werkstraf te voltooien maar omdat andere problemen nog zo op de voorgrond staan zal ik kijken of deze tijdelijk stop gezet kan worden.

Mevrouw A komt niet op haar afspraak. Ze is verslaafd en had vandaag ook nog een afspraak bij de verslavingskliniek. Een collega heeft haar in de stad gezien met twee mannen. Ik bel haar. Ze neemt niet op. Ik spreek in dat als ze niet snel contact opneemt ik op de fiets spring en haar persoonlijk kom opzoeken. Ze is al eerder haar meldplicht niet nagekomen en dat heeft een berisping opgeleverd. Terwijl ik haar telefoontje afwacht typ ik een brief waarin alle afspraken nog een op een rijtje zet en wat de gevolgen zijn als ze die niet nakomt. Ze belt niet. Ik fiets naar haar huis, bel tevergeefs aan. Roep haar naam door de brievenbus. Geen reactie. Ik laat de brief achter.

Een groot deel van mijn dag zit er op na de gesprekken met deze mensen. Nu is het tijd voor mijn telefonische overleggen. Ik bel met de coördinator van het Blijfhuis. De vrouw en vier kinderen van een cliënt van mij zijn daar ondergedoken. Ik wil weten of zijn vrouw terug wil naar haar man. Volgende week is er een zitting en wil ik dat mijn informatie up to date is. Ik stem ook af met mijn cliënt wat via een tolk verloopt omdat hij geen Nederlands spreekt. Ik word gebeld door een van de werkmeesters. Werkmeesters begeleiden de werkstraffen. Een cliënt van mij, die dus een toezicht heeft en een werkstraf moet uitvoeren, is niet op het werkstrafproject verschenen. Bij controle bleek hij inderdaad ziek. Ik maak een afspraak met de cliënt voor een toezichtsgesprek. Dat doe ik op het werkstrafproject. Dan kan ik ook zien hoe hij het daar doet. Tot slot bel ik met een cliënt die internationaal vrachtwagenchauffeur is. Hij zat in het buitenland maar is nu terug. We plannen een afspraak in.

Het registreren van al deze gesprekken en contacten laat ik voor vandaag achterwege. Dat doe ik morgenochtend als eerste.