Kippenvel

Kippenvel


Forensische zorg
Reclassering

De gevangenisdirecteur was zo vriendelijk om zijn kantoor voor een dag aan mij af te staan. Zo kon in relatieve rust gedetineerden spreken. De inrichting van het kantoor was spartaans te noemen. Betonnen muren, onnatuurlijk licht. Het kantoor kende ook een opslagfunctie. Tegen een muur lagen stapels matrassen opgeslagen. De ambiance deed sterk aan een rommelige garage denken.

Ik was dan ook op werkbezoek in een Zuid-Amerikaanse gevangenis. In deze gevangenis verbleven rond de 20 Nederlanders. Een groep Nederlanders die nauwelijks in beeld waren bij Bureau Buitenland. De afdeling van Reclassering Nederland waar ik slechts enkele maanden daarvoor in dienst was getreden.

Het grootste deel van de dag bestond uit kennismakingsgesprekken. Wie ben je, waar kom je vandaan, wat zijn je problemen, wanneer denk je terug te keren naar Nederland, heb je nog een sociaal netwerk in Nederland? In beslag genomen door de gesprekken, was nog nauwelijks tot mij doorgedrongen in wat voor omgeving ik mij bevond. De detentie omstandigheden werden slechts mondjesmaat besproken.

Aan het eind van de dag werd mij een rondleiding gegund in het deel van de gevangenis waar de vrouwelijke gedetineerden verbleven. Een soort binnenplaats omzoomd door gebouwtjes, de cellen. Een tiental Nederlanders hadden gezamenlijk hun intrek genomen in een ruimte van 4 bij 4 meter. Een jonge vrouw van een jaar of 18, een meisje eigenlijk, leidde mij rond. Op de grond lagen matrassen. Er waren afscheidingen gemaakt met verschoten lappen. Er was een paadje van 2 voeten breed gemaakt tussen de matrassen. We schuifelde voort. Een kookstel, een gat in de grond waar ooit het toilet had gestaan. De jonge vrouw vertelde dat bij hevige regenval het water vanaf de binnenplaats de cel instroomde. Daar stond ik dan omringd door een groepje vrouwen die hier jaren van hun leven door zouden brengen. Het was stil. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Toen zei het meisje ‘nou u heeft het gezien, hoe het hier is, nu kunt u terug naar Nederland en het doorvertellen.’ Ik kreeg kippenvel en een brok in mijn keel.

Ik denk nog best vaak aan dat moment. Het motiveert me om dit werk te doen. Het meisje is inmiddels een volwassen vrouw. Ze zit nog steeds vast.

Reclasseringswerker gedetineerdenbegeleiding

Suggesties


Wandeling

Daar waar mensen samenleven ontstaan conflicten. Zeker als er sprake is van dwang zoals in een forensische kliniek. Heel normaal en vaak levert dat ook weer een zogenaamd ‘leermoment’ op. In mijn dienst was het weer zover. Een van de cliënten was na een conflict met een medeclient niet meer…

Lezen

Echte mannen

Het leven in een kliniek wordt gekenmerkt door regels. Zo zijn er vaste momenten waarop de groep cliënten bij elkaar komen voor een groepsgesprek. Elke dag om 19 uur is er zo’n groepsgesprek. Op zondag een probleem want dan valt dit samen met Studio Sport. De cliënten verzochten of er een…

Lezen

De dichter

Met de aangekondigde bezuinigingen op komst binnen het gevangeniswezen dacht ik terug aan ‘die goede oude tijd’. Sindsdien is er veel veranderd en de komende jaren staat er nog veel te gebeuren. Op het paviljoen voor verslaafde gedetineerden maakte ik kennis met een kleine uitgeteerde man. Gepokt en gemazeld door…

Lezen