Zomaar een dag
U kent ze wel van die jongens met grote “baggy” broeken, waarvan de broek afgezakt op de heupen hangt. Een hoofd vol vlechtjes, zonnebril op, zelfs in de winter en met zo’n stoer loopje. Het lijkt wel of ze rechtstreeks uit een videoclip van MTV komen. Ze lijken zo stoer aan de buitenkant, maar schijn bedriegt. Als ze ongelukkig zijn kun je tot ze doordringen en laten ze hun gevoelen en gedachten zien.
Daar zit je dan op een regenachtige maandagmiddag met zo’n jongen van 17 jaar. Hij vertelt dat hij niet meer wil leven. Hij ziet totaal geen toekomst. Hij is alleen op deze wereld en heeft niemand meer die voor hem zorgt en hem de familieliefde geeft die hij zo nodig heeft.
Dan val ik stil omdat ik ook naar de buitenkant keek en dacht dat het een stoere jongen was. Een jongen die nergens last van heeft en zich staande weet te houden in deze wereld. Dan word ik stil omdat ik op dat moment niets opbeurends of hoopgevends kan verzinnen.
Zomaar een dag op het asielzoekerscentrum…
Nog zo’n jongen. Hij komt even op mijn kantoor voor praatje. Ik kan me herinneren dat hij in het begin veel psychische problemen had en ik vraag hoe het gaat. Hij zegt dat hij nog vaak bang is. Meestal wanneer hij alleen is. Hij wil daarom dat zijn vrienden in de buurt zijn. Zijn goede vriend moet bij hem blijven als hij gaat slapen en kan pas weg als hij in slaap gevallen is.
Ik denk aan kleine kinderen waarbij dat precies hetzelfde is. Mama op papa moet blijven totdat het kind slaapt. Het enige verschil is dat deze jongen 21 jaar is. Ik vraag hem wat hij doet als zijn vrienden er niet zijn. Hij legt uit dat hij dan erg bang en verward is en niet weet wat hij dan moet doen. Dan valt bij mij weer een stilte en weet ik niet wat ik moet zeggen.
Zomaar een dag op het asielzoekerscentrum…
Woonbegeleider
Suggesties
Ventje
De kinderen die ik leerde kennen tijdens mijn eerste stage kan ik me na al die jaren nog steeds stuk voor stuk voor de geest halen. Ik liep stage in een internaat voor moeilijk lerende kinderen met gedragsproblemen. Zo was daar Manuel. Een ventje van 8 of 9 jaar oud…
Beestenboel
Ik werkte als ambulant gezinsbegeleider en begeleidde een gezin bestaande uit moeder (met een verstandelijke beperking), vader en 2 kinderen. De eerste weken van de begeleiding bestond uit observeren en inventariseren. Er speelde wat opvoedingsproblemen. Onder andere wilde een van de kinderen niets anders eten dan opgebakken aardappelen of friet.…
Uit Angola
Ik werkte bij de Immigratie en Naturalisatie Dienst. Beter bekend als de gevreesde IND. In mijn functie van contactambtenaar interviewde ik net in Nederland gearriveerde vluchtelingen. Ik kwam regelmatig op een locatie in een bosrijke omgeving waar zogenaamde AMA’s (Alleenstaande Minderjarige Asielzoeker) verbleven. Veel van deze minderjarig asielzoekers waren afkomstig…