Ik start om 8:00 uur en open mijn laptop.  Ik kan nogal chaotisch zijn waardoor ik het overzicht verlies. Ik maak gebruik van een tool (Getting Things Done) om mijn werk goed te organiseren. Dit helpt me om te bepalen wat ik eerst moet doen en wat ik kan laten.

In mijn mailbox een vraag van een groep Ethiopisch vrouwen. Veertig vrouwen en hun kinderen zijn op zoek naar een ruimte waar ze elkaar kunnen ontmoeten. De ruimtes van de buurtspeeltuin worden in de avonduren ook gebruikt voor initiatieven uit de buurt. De vrouwen bruisen van de ideeën. Willen iets doen met lesgeven, activiteiten voor kinderen aanbieden, iets met Ethiopisch kleding. Hoe kan ik ze verder helpen? De eerste vraag die het oproept, wat is de functie voor de buurt? Ik wil meer van ze weten? Maar wat wil ik precies weten om dit te kunnen organiseren? Dit vraagt eerst wat overleg met een collega. Deze gaat dus op mijn ‘to do’ lijst.

Ook enkele aanmeldingen voor een nieuwe project ‘Superhelden’. Sociaal makelaars en het buurtteam streven hetzelfde na. Culturen samenbrengen, empoweren, verbinden, activeren. Superhelden is een coproductie. Samen met een collega van het buurtteam gaan we eenzaamheid bestrijden in de buurt. De prikkelende naam van het project heeft vijf buurtbewoners getrickerd om zich aan te melden. Volgende week is de eerste bijeenkomst. In de deze bijeenkomst gaan we kennis en ideeën ophalen bij de bewoners. Vanaf daar gaan we bezien hoe we dat gaan doen, die eenzaamheid bestrijden. Gewoon maar beginnen en samen doen.

Vandaag ben ik veel op de speeltuin. De speeltuin is mijn thuishonk. Daar ontmoet ik kinderen en hun ouders. Vanuit de speeltuin waaier ik uit door de buurt en ontmoet ik mensen thuis of gewoon al fietsend op straat. Een centraal begrip in onze benadering is ‘eigenaarschap’. Een populair spel is ‘Knotsen’. Een spel met sticks en een bal. Kinderen bedenken daar zelf de spelregels bij. Doordat zij deze zelf opstellen is het hun spel. Zo leren ze naar elkaar te luisteren, onderhandelen, inschikken, opkomen voor jezelf. De afgelopen week loopt het niet goed bij het ‘Knotsen’. Gedoe en ruzie. Door de ramadan is er veel familiebezoek, daardoor veel andere kinderen en dus een nieuwe dynamiek. Ik ga met een groepje kinderen om de tafel zitten om de regels voor het ‘Knotsen’ op papier te zetten. Als de regels zwart op wit staan plastificeer ik het document. Daarmee maken we het officieel. Dat is een stap terug in het eigenaarschap. Een kleine groep kinderen bepaalt nu wat de regels zijn. Maar ik en mijn collega’s hebben besloten dat dit voor nu even nodig is om de rust terug te laten keren. Dit zijn voor de komende weken de regels.

Tussendoor fiets ik naar een andere locatie. Binnenkort komt ons nieuwe magazine uit en ik moet een stapel ophalen. In het magazine maken we voor de buurt zichtbaar wat we doen. Bij ons geen registratieprotocol. Maar toch wil ik registreren. Ook weer om zichtbaar te maken wat ik doe. Ik open de app waarin ik dat kan doen. De app is een soort logboek. Vervolgens kies ik voor wie mijn log zichtbaar is. Mijn team of misschien wel voor de hele wijk. Bewoners kunnen onze logs dan op de website teruglezen. Vandaag besteed ik in mijn log aandacht aan het project ‘Superhelden’. De log maak ik zichtbaar voor iedereen. Wie weet levert dit nog nieuwe aanmeldingen op.

Sociaal makelaar