Caravan

Caravan


Vluchtelingen
Het centrum voor asielzoekers waar ik werkte was net open. 120 nieuwe stacaravans stonden in het bos te glimmen. We gingen open in maart, de lente hing in de lucht. Een geweldige plek om te werken.
Als medewerker wonen zorgde ik ervoor dat alles een beetje beheersbaar bleef. Bij onderlinge spanningen werd er door mij bemiddeld. Werd er een disco georganiseerd in een caravan dan zorgde ik dat de rust terugkeerde. Met een walkie talkie sjouwde ik over het terrein.
In de weken na de opening stroomde het centrum langzaam vol. Met hun laatste bezittingen in grote tassen namen personen van allerlei pluimage hun intrek in de caravans. Elke caravan kon vijf personen herbergen. Het was ook mijn werk om er voor te zorgen dat een juiste combinatie van personen in dezelfde caravan werden geplaatst. Afkomst, leeftijd, sociale achtergrond speelde daarbij een rol.
En Iraans gezin (vader, moeder en twee zoons van acht en veertien) wisten we lang te ontzien. De bezetting diende 100% te zijn dus het gezin werd meegedeeld dat de vijfde plek in hun caravan opgevuld zou worden. Het gezin zag er vreselijk tegenop. Vooral de oudste zoon kwam om de haverklap smeken of ze konden worden ontzien. Een vijfde persoon zou een inbreuk op hun gezinsleven zijn en moeder zou ook in de caravan een hoofddoek moeten dragen.
 Toen zich een wat ouder Iraanse man aandiende was het zover. Zelfde achtergrond, ook hoog opgeleid (hij was arts). Ondanks alle bezwaren schikte het gezin zich in hun lot. Hun landgenoot werd gastvrij en vriendelijk ontvangen.
Hoewel ik van mening was dat ze zich moesten schikken begreep ik ook goed dat een vijfde persoon een enorme impact zou hebben. Het maakte dan ook indruk op me om te zien hoe gastvrij deze man werd opgenomen in het gezin.
Woonbegeleider 

Suggesties


Uit Angola

Ik werkte bij de Immigratie en Naturalisatie Dienst. Beter bekend als de gevreesde IND. In mijn functie van contactambtenaar interviewde ik net in Nederland gearriveerde vluchtelingen. Ik kwam regelmatig op een locatie in een bosrijke omgeving waar zogenaamde AMA’s (Alleenstaande Minderjarige Asielzoeker) verbleven. Veel van deze minderjarig asielzoekers waren afkomstig…

Lezen

Zomaar een dag

U kent ze wel van die jongens met grote “baggy” broeken, waarvan de broek afgezakt op de heupen hangt. Een hoofd vol vlechtjes, zonnebril op, zelfs in de winter en met zo’n stoer loopje. Het lijkt wel of ze rechtstreeks uit een videoclip van MTV komen. Ze lijken zo stoer…

Lezen

Op de vlucht

Nederland werd na een tijd van zonneschijn weer eens geteisterd door regen en windstoten. In al die vierkante meters die Nederland telt werd juist het asielzoekerscentrum waar ik werkte zwaar getroffen. De daken vliegen van gebouwen, ramen sneuvelen, balustrades worden ontzet en overal drupt water naar binnen. De brandweer kan…

Lezen