Daar waar mensen samenleven ontstaan conflicten. Zeker als er sprake is van dwang zoals in een forensische kliniek. Heel normaal en vaak levert dat ook weer een zogenaamd 'leermoment' op. In mijn dienst was het weer zover.

Een van de cliënten was na een conflict met een medeclient niet meer rustig te krijgen. Boosheid en paniek namen bezit van hem. Hij schreeuwde en schold, was kwaad op alles en iedereen. Ik stelde voor om een stuk te wandelen zodat hij kon afkoelen. Mijn collegae sociotherapeuten zagen dat niet echt zitten. Met een grote kerel in deze toestand de straat op.

Ik zette door maar toen we eenmaal buiten stonden en het hek van het slot was begon ik te twijfelen aan mijn interventie. Hij tierde maar door en ik stond daar alleen met hem, buiten de veiligheid van de kliniek. Wat als hij in deze staat de benen zou nemen? Hoe ging ik dit oplossen?

Ik maakte hem duidelijk dat zijn razernij mij bang maakte. Dit maakte grote indruk op hem. Als een blad aan de boom sloeg hij om. Alle boosheid vloeide onmiddellijk uit hem weg en hij begon me gerust te stellen. Ik hoefde echt niet bang te zijn, dat was nergens voor nodig. Hij zou zich gedragen en was zeker niet van plan zich te onttrekken aan mijn begeleiding.

De wandeling hebben we gemaakt. In alle rust keerde hij na afloop terug naar de kliniek.

Sociotherapeut