Een vrijdag in de wijk: regisseren van zelfregie in de nulde lijn

Een vrijdag in de wijk: regisseren van zelfregie in de nulde lijn


Buurtwerk

Mijn dag begint als cliënt bij een hulpverlener.

In mijn werk draait het om ‘eigen kracht’ en ‘zelfregie’. Maar deze begrippen zijn ook van betekenis buiten werktijd. Voor mezelf en mijn gezin. Het is een verrijking om gebruik te maken van expertise van anderen. Zodoende ben ik met een gezinslid bij een hulpverlener. Omdat ik zelf sociaal werker ben bevind ik me in een herkenbare situatie. Nu zit ik aan de andere kant. Na nog even te hebben nagepraat met het gezinslid stap ik in de auto en ga direct aan het werk door een telefoontje te plegen.

Vandaag ben ik aanwezig bij een groep wijkbewoners. Het is een positieve groep die hun kwaliteit van leven wil verbeteren door elkaar te ontmoeten, verbindingen te maken en talenten en passies te delen. Ze gaan samen koken en eten, schilderen of genieten van lekkere hapjes tijdens een zelf georganiseerde high-tea. Dit initiatief kwam van een wijkbewoner. Ik heb haar geholpen het verder te ontwikkelen. Inmiddels is ze trots op 'haar groep' met een bereik van ongeveer 30 wijkbewoners.
Een van de groepsleden wil nog een stapje verder, hij wil een zelfhulpgroep beginnen. Een geweldig voorbeeld van eigen kracht. Maar het roept voor mij ook vragen op. Hoe verhoud ik, de professional, me daartoe? Wat doe je als er veel gevoelens en emoties los komen? Daar moeten we nog verder vorm aan gaan geven.

Individueel spreek ik een meneer die aan deze groep deelneemt. Hij is werkzoekend, maar door zijn leeftijd lukt dat niet. Dat maakt onzeker. Verschillende gesprekken heb ik gevoerd waarin ik hem in zijn kracht plaats. Ik benadruk zijn sterke kanten en breng de leuke ideeën die hij heeft voor het voetlicht. Hij heeft al verschillende kookactiviteiten gedaan en wil graag koken voor de buurtbewoners. We gaan samen in gesprek met de plaatselijk snackbar over een mogelijke samenwerking. Plannen worden gesmeed. Meneer straalt van trots als we naar buiten lopen.

Ik spreek een mevrouw die ik langdurig begeleid. Het betreft een gezin met multiproblematiek. Vandaag is een bijzondere dag. Ze komt in een wettelijk schuldsaneringstraject. Daar gaat voor getekend worden. De regie over haar financiën wordt overgenomen. Verschrikkelijk vindt ze het om de regie uit handen te geven. Maar ze begrijpt ook dat het niet anders kan. Ze wil uit de situatie komen en eindelijk 'al die ellende' achter zich laten. We constateren dat dit de beste weg is en dat het op den duur rust zal geven. Daar is ze aan toe.

Met een collega stem ik nog even af over de familie waar ik gisteren op huisbezoek was. Deze familie is slachtoffer van een misdrijf. Nu vragen ze of wij een fonds willen aanschrijven voor een financiële tegemoetkoming. Ze vinden dat ze er recht op hebben en klampen zich aan allerlei mensen vast. Zo’n fonds aanschrijven kan alleen met behulp reguliere hulpverlening. Dat vraagt om een intakegesprek en openheid van zaken omdat wij informatie moeten geven over de situatie aan het fonds. We spreken het door. We nemen een besluit; we gaan het doen. De situatie is nijpend en we willen iedereen in de wijk helpen.

Verder houd ik me vandaag bezig met het pilot project ‘kostenbewust in de nulde lijn’. Ik onderzoek wat de kosten zijn van onze interventies. Eigenlijk heb ik er geen tijd voor, maar ik wil ook aantonen wat hulpverlening in de nulde lijn kost in vergelijking met andere, tweedelijns hulpverlening.

Enkele collega's staan bij een supermarkt om levensmiddelen in te zamelen voor de voedselbank. Ik wil foto's maken, maar een andere collega heeft dat al gedaan. Ik stem af dat zij een bericht verspreiden via de social media. We moeten als team taken verdelen en elkaar de kans geven om expertises eigen te maken. Wat voor cliënten geldt gaat ook voor ons op.

Aan het eind van de dag spreek ik een collega over de communicatie in het team. Dat loopt niet altijd soepel. Na een jaar kennen we elkaar wat beter, maar er zijn ook wrijvingen. Maar is het veilig genoeg om dat te delen? Dat is lastig, waar liggen de prioriteiten, is het zinvol om het te bespreken? Ik denk het wel. Rond 18.00 uur lopen we samen naar buiten en sluiten we het pand af.

Sociaal werker

Suggesties


De droom

Er gaat een wekker en een zonnestraal drukt zichzelf  door het raam naar binnen. Slaperig en met grote moeite probeer ik mijn gezicht in de plooi te krijgen. Het besef sijpelt langzaam naar binnen dat het leven van een sociaal makelaar niet over rozen gaat. Na een goede bak koffie worden mijn hersenen…

Lezen

Een vrijdag in de buurtspeeltuin: superhelden, knotsen en gewoon maar beginnen

Ik start om 8:00 uur en open mijn laptop.  Ik kan nogal chaotisch zijn waardoor ik het overzicht verlies. Ik maak gebruik van een tool (Getting Things Done) om mijn werk goed te organiseren. Dit helpt me om te bepalen wat ik eerst moet doen en wat ik kan laten. In…

Lezen